حقوق بشر و سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا:با تاکید بر مقایسه مواضع کارگزاران ایرانی و آمریکایی

امروزه حقوق بشر با وجود نارسایی های مفهومی و اختلاف نظرهای مبنایی و اجرایی، یکی از مهم ترین عناصر گفتمان حقوقی و سیاسی دولت ها و جوامع بشری است، و نادیده گرفتن آن در سطح داخلی علاوه بر ایجاد بحران های متعدد منجر به چالش کارآمدی و مشروعیت نظام سیاسی می شود و در عرصه بین الملل نیز محدودیت ها و موانع متعددی را برای آن نظام به دنبال خواهد داشت. از این روست که سازو کارها و تدابیر متعدد و گوناگونی در سطوح مختلف ملی، منطقه ای و بین المللی برای برآوردن این مهم ایجاد شده است. یکی از حوزه هایی که در آن حقوق بشر نقش خود را ایفا می نماید عرصه سیاست خارجی کشورها می باشد. در واقع کشورها با لحاظ نمودن حقوق بشر در سیاست گذاری های خارجی و در ارتباط خود با سایر کشورها، سهمی برای آن قایل می گردند. شایان ذکر است که در تاریخ سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا،تأکید بر حقوق بشر با دکترین جیمی کارتر آغاز گردید و پس از او نیز در سیاست خارجی آمریکا کم و بیش بازتاب داشته است تا این که در دکترین بوش پسر برجسته گشت؛ از این رو در این رساله به جمع جبری مضاعف میان حقوق بشر و امنیت از اواخر دهه هفتاد تا اواخر ریاست جمهوری جرج بوش پرداخته شده است. همچنین تلاش گردیده که اندیشه ها و افکار نومحافظه کاران(جرج واکر بوش، کالین پاول و کاندولیزا رایس) و دیدگاه آن ها در خصوص حقوق بشر و میزان اهمیت آن در اولویت های سیاست خارجی سنجیده شود. و نیز سعی گردیده است تا با واکاوی سخنان و ادبیات به کار گرفته شده از سوی کارگزاران ایرانی دست اندر کار در حوزه سیاست خارجی، به بررسی و تحلیل دیدگاه ها و نظرات آن ها در خصوص ایالات متحده آمریکا و نحوه بهره گیری آن از حقوق بشر در سیاست خارجی پرداخته شود؛ تا از این طریق ضمن مشخص گردیدن دیدگاه اصلاح طلبان و اصولگرایان به مقوله مذکور ، امکان ارزیابی و مقایسه دیدگاه آنان در این ارتباط نیز فراهم گردد. شایان ذکر استاگر چه اهمیت و نحوه تعامل حقوق بشر و سیاست خارجی بیش از دو دهه است که مطرح می باشد با این حال کمتر کار پژوهشی است که در زبان فارسی به آن پرداخته باشد از این رو در رساله پیش-رو تلاش گردیده به رابطه این دو پدیده به طور عام و به بررسی سیاست خارجی ایالات متحده به شکلی خاص پرداخته شود. تا با بررسی و تحلیل محتوای دیدگاه کارگزاران ایرانی و آمریکایی، به نحوه نگرش آن ها پیرامون مقوله حقوق بشر در سیاست خارجی به صورت مستقل و مقایسه ای دست یافت